Kuyucaklı Yusuf

Kuyucaklı Yusuf Sabahattin Ali. Yusuf sırtını büyük çınarın gövdesine dayayarak gözlerini gecenin içine dikti. Derenin öte yakasındaki ağaçlar; şehre doğru uzanan ve üzerindeki su birikintilerini yer yer parlayan çamurlu yol; zaman zaman alçalıp koyulaşan ve yükselip açılan bulutlar birbirine karışmış, birbirlerinin içinde kaybolmuş gibi görünüyorlardı. Sanki tabiatta bu anda müstakil hiçbir şey yoktu.Yusuf kendini de bu muazzam ve yekpare geceye yapışık sandı ve korkuyla ürperdi. Islak ellerini yüzünde dolaştırdı. Kirpiklerinden yanaklarına yağmur suları süzülüyordu. Yaptığı hareketler ona hiçbir yere bağlı olmadığının şuurunu verdi. Hatta yavaş yavaş etrafından ne kadar ayrı olduğunu, ne kadar uzak olduğunu hissetmeye başladı. Bir an içinde deminkinin tamamıyla aksi olan bir yalnızlık duygusuyla sarsıldı.

Dava

Josef K. iftiraya uğramış olmalıydı; çünkü kötü bir şey yapmadığı halde bir sabah tutuklandı. Her sabah saat sekizde ona kahvaltı getiren ev sahibesinin aşçısı, o gün ortalıkta görünmedi.
Böyle bir şey daha önce hiç olmamıştı. K. bir süre daha bekledi. Başını yastıktan kaldırmadan karşı evde oturan ve onu sıra dışı bir merakla gözetleyen yaşlı kadını seyretti. Sonra da aç ve şaşkın bir halde hizmetçiyi çağırmak için zile bastı.

Bir Çöküşün Öyküsü

Ancak burada uyanmak adeta denizin kıyısına oturmuş, hareketsiz duran ve hiçbir işe yaramayan bir kayalığa çarpmak gibiydi. Yataktan kalkması için cezbedici hiçbir şey yoktu.